Panie, ktore nie mialy jeszcze sposobnosci dziergac na drutach azurow/koronek, nieraz sa uprzedzone do tego rodzaju wzorow mowiac ze to wyzsza szkola jazdy, czarna magia, skomplikowane, zbyt trudne, itp. itd. Ze mna bylo podobnie. Kiedy pierwszy raz zobaczylam na oczy malutkie koronkowe szaliczki to doslownie pomyslalam "O kurcze, ale fajne. Tez bym chciala takie cos zrobic, ale gdzie mi do tego. Tu to trzeba mniec nie lada doswiadczenie." Och, jakze sie mylilam. Wbrew pozorom, dzierganie koronek na drutach jest dosyc latwe i do tego stopnia przyjemne, ze trudno przez dluzszy czas nie miec czegos azurowego na drutach. Wymieniajac uwagi z innymi robotkowiczkami z calego swiata, doszlam do wniosku ze to, co czesto zniecheca ludzi do kontynuacji (lub zaczecia) dziergania azurow to nie zadne wymyslne/egzotyczne oczka, czy nawet czytanie ze schematow, ale raczej brak odpowiedniej dla danej osoby organizacji pracy, doboru wygodnych i odpowiednich narzedzi oraz... koncentracji. Dzis napisze Wam o rzeczach ktore bardzo ulatwiaja mi dzierganie azurow. Nie bede tlumaczyla sciegow, ani jak sie czyta schematy - tych informacji jest zatrzesienie w Internecie. Wszystkie porady zawarte w tym poscie nadaja sie takze do innych typow wzorow, szczegolnie np. do 'warkoczy'. Dzieki odpowiedniej (przynajmniej dla mnie) organizacji i odpowiednim narzedziom pracy, niestraszny dla mnie zaden projekt na druty (no, prawie zaden). Tutaj przypominam, ze chociaz dziele sie poradami ktore sa dla mnie bardzo pomocne, istnieje pelno innych sposobow na ulatwienie sobie roboty, ktore moga okazac sie dla Was bardziej praktyczne. Ile robotkowiczek, tyle porad.
Zacznijmy od narzedzi i materialow... Zupelnie poczatkujacym radzilabym uzycie wloczki troszke grubszej niz cieniutka niteczka. Cienka wloczka jest troche trudniejsza do kontrolowania i wymagajaca dla oczu, tym bardziej na cieniutkich drutach. Grubsza w tym przypadku oznacza ok. 1-1.6 mm srednicy (po angielsku: fingering, sport weight). Wazne jest tez dobre oswietlenie, szczegolnie jesli robi sie z wloczki ciemnej. Jezeli chodzi o druty, to preferuje robienie na drutach z zylka, poniewaz latwiej mi na nich manewrowac robotka, sa lzejsze, oraz latwiej zmiescic na nich duza ilosc oczek. Do wloczek sliskich uzywam drutow drewnianych, do innych - metalowych. Ale to ja. Zawsze uzywajcie drutow ktore sa dla Was najwygodniejsze.
Czytajac schematy lub dlugie instrukcje wzorow azurowych bardzo latwo sie pogubic i narobic bledow (szczegolnie kiedy musimy przerwac robotke, lub ktos odwroci nasza uwage). Dlatego tez uzywam ponizszych pomocy.
Jesli ktos nie ma takich gotowych strzalek, moze je sobie zrobic z samoprzylepnych karteczek (patrz na pierwsze zdjecie) - odrywamy kawalek karteczki i rysujemy strzalke. Takie samoprzylepne karteczki (lub strzalki i tasmy), ktore latwo potem odkleic, itp., dobrze jest tez uzyc kiedy nie mamy magnetycznej tabliczki, tylko pracujemy prosto z ksiazki albo z magazynu. Ja mam taki problem, ze czesto zapominam nad ktorym rzedem pracuje lub ktory juz przerobilam, szczegolnie jezeli musze odlozyc robotke na dluzszy czas. Abym nie musiala sie martwic o to, czy zapamietam (bo zapisac tez nieraz zapomne, szczegolnie jesli cos mi nagle wyskoczy), uzywam nie tylko strzalek (bo te potrafia sie odkleic po jakims czasie), ale takze licznika do rzedow. Mam dwa rodzaje i te lubie najbardziej.
Do bardzo malych/prostych robotek nie uzywam licznikow, tyko za kazdym razem, gdy skoncze rzad, robie sobie kreseczke na kartce papieru.
W przypadkach, kiedy musze pracowac z kilkoma schematami na raz (a tym bardziej, ze lubie robic naraz np. dwa rekawy, dwa przody) ( np. sweterek ponizej),
rozpisuje sobie w notatniku rozmieszczenie schematow i za kazdym razem kiedy skoncze rzadek, stawiam kreseczke. Bardzo mi to pomaga, szczegolnie kiedy schematy roznia sie tylko jednym szczegolem. Ale to juz wybiegam za daleko. Wiekszosc azurow nie jest az tak skomplikowana. Nie chce tu nikogo straszyc.
Bardzo czesto wzory azurowe zawieraja jeden (lub wiecej) motyw powtarzany kilkakrotnie w jednym rzedzie. Ja kazdy taki motyw oddzielam znacznikami. Np. jezeli motyw ma 10 oczek, to znacznik wloze co 10-te oczko. W ten sposob latwiej sie nie pogubic miedzy powtorkami motywu, latwiej wylapac i naprawic pomylki, oraz latwiej zapamietac wzor (co bardzo przyspiesza robote). Bardzo tez lubie uzywac znacznikow oddzielajacych oczka lub motywy brzegowe od motywow srodkowych. Na zdjeciu ponizej widac jasno- i ciemno- fioletowe znaczniki.
O pomylki w robieniu na drutach nietrudno. Jezeli robi sie przede wszystkim sciegiem gladkim, wystarczy spruc do miejsca pomylki i naprawic. W azurach nie jest to az takie proste, poniewaz wystepuje tu czesto kilka oczek przerabianych razem, oczka narzucone, itp., itd., ktore po spruciu nielatwo znalezc, tym bardziej ze wloczka czesto jest cienka. Aby nie pruc calej robotki przez jedna mala pomylke, wsadzam co kilka rzedow (najczejsciej po kazdym przerobieniu grupy powtarzajacych sie rzedow) tzw. linie zycia (ang. life line). Linia zycia to po prostu kawalek nitki przewleczony przez wszystkie oczka ostatniego rzedu. Na wypadek gdy trzeba pruc, to pruje sie do rzedu oczek z nitka (linia zycia). Poniewaz oczka sa na nitce, nie sposob ich dalej spruc i mozna latwo nabrac z powrotem na druty. Ale popatrzmy na ponizsze zdjecia - moze bedzie latwiej zrozumiec o co mi chodzi. Linie zycia mozna zainstalowac w dwa sposoby - igla, lub drutem (jesli mamy odpowiednie druty).
Ponizej pokazalam wkladanie linii igla. Jezeli mamy znaczniki, ktore sie nie otwieraja, pamietajmy, aby nie przewlec nitki przez znacznik, tylko go ominac.
A tu linia juz wlozona i znacznik wyjety.
Jezeli mamy druty z taka oto dziurka (np. Knit Picks/Knit Pro), to mozemy przewlec nitke przez te dziurke.
Podczas przerabiania rzedow, nitka zostanie przewleczona przez oczka automatycznie.
Jedna z najczestszych pomylek jakie sie zdarzaja w robieniu wzorow azurowych, to zapomnienie zrobienia oczka narzuconego (po angielsku: yarn over (yo). Mozna to bardzo latwo naprawic, bez zadnego prucia, jezeli blad wystepuje w dopiero co zrobionym rzedzie (np. rzad nr. 1). Jezeli obawiamy sie, ze nie zapamietamy gdzie jest pomylka, to wsadzamy znacznik tam gdzie oczko narzucone powinno sie znajdowac. Podczas przerabiania nastepnego rzedu (rzad nr.2), dochodzimy do zaznaczonego miejsca. Nastepnie zahaczamy odcinek wloczki pomiedzy dwoma istniejacymi juz oczkami i nakladamy na lewy drut (i juz mamy oczko narzucone - bo tak wlasnie powinno wygladac oczko narzucone zrobione w poprzednim rzedzie). Nastepnie przerabiamy owo narzucone oczko wedlug schematu dla rzedu nr.2. Na zdjeciach - prosze zignorowac pozycje znacznika.
No, i coz jeszcze moge napisac? Najprawdopodobniej czegos zapomnialam. Nie musze chyba nikomu mowic, jak wazna jest koncentracja nad wzorami azurowymi (i warkoczowymi). Dlatego tez, jezeli jestem bardzo zmeczona, zestresowana, lub tam, gdzie ktos bedzie mi ciagle przerywal, to raczej wybieram robotki proste i niewymagajace. Nie radze tez dziergac w lozku, lub "po kieliszku", gdyz grozi to nadzianiem sie na druty, nie mowiac juz o nieziemskiej ilosci bledow w robotce trudnych potem do naprawienia. Musze tez dodac, ze opisanie tych wszystkich rzeczy zajmuje wiecej czasu i wszystko to wydaje sie bardziej skomplikowane niz naprawde jest. Bardzo dziekuje za wizyte. Zycze pieknego dnia.
.png)
